Ρε, μπας και δεν μας γουστάρουν;

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Τελικώς ζήτησε ή δεν ζήτησε ο κ. Σόιμπλε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δεσμευτεί ότι θα στηρίξει τη νέα συμφωνία;
Αυτό το ξέρουν μόνον οι δυο τους. Οι επίσημες ανακοινώσεις, κατά κανόνα γενικόλογες, έχουν σχετική αξία.
Η εκ των υστέρων διάψευση της Ν.Δ. ήταν περίπου υποχρεωτική.
Μόνο υποθέσεις λοιπόν μπορούμε να κάνουμε. Πιθανολογούμε ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, η συνέπεια του οποίου σε ορισμένα ζητήματα δεν αμφισβητείται, έκανε αυτό που είχε κάνει στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις.
Το ίδιο είχε ζητήσει από τον Αντ. Σαμαρά στο πρώτο Μνημόνιο (το πήρε με καθυστέρηση και.. αφού ο κ. Σαμαράς έκανε ένα σύντομο διάλειμμα ελεγχόμενης ανυπακοής, εξαγγέλλοντας από το Ζάππειο το σωστό κατά την κρίση του μνημόνιο), το ίδιο είχε ζητήσει και από τον ΣΥΡΙΖΑ (δεν το πήρε και γι’ αυτό φρόντισε να του κάνει τη ζωή δύσκολη από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση).
Κάλεσε τον συνομιλητή του να υποσχεθεί ότι δεν θα υπονομεύσει με παράτολμες πράξεις, ιδιοτελείς παραλείψεις και σκόπιμες καθυστερήσεις το πρόγραμμα στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές και σχηματίσει κυβέρνηση είτε αυτοδύναμη είτε συνεργασίας με κορμό τη Νέα Δημοκρατία.
Πιθανολογούμε επίσης ότι ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε χλιαρά τις αντιρρήσεις του για το μείγμα της πολιτικής, κατέθεσε τη δειλή διαφωνία του για τα υψηλά πλεονάσματα, αλλά κατέστησε σαφές ότι το κόμμα του δεν θα βάλει τη χώρα σε άσκοπες περιπέτειες διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες αιχμαλωσίας.
Την είχε ανάγκη αυτή τη δέσμευση ο κ. Σόιμπλε; Οχι, φυσικά.
Ξέρει πολύ καλά ότι η ελληνική Δεξιά δεν είναι ατίθαση, δεν διακρίνεται για την αγωνιστικότητά της έναντι των υπερβολικών αιτημάτων των δανειστών, δεν προτίθεται να προκαλέσει προβλήματα σ’ αυτό που λέγεται αγαπημένη ευρωπαϊκή οικογένεια και, το κυριότερο, δεν θα διστάσει, προκειμένου να επιστρέψει στην εξουσία, να υποσχεθεί (όχι δημοσίως για τον φόβο των Ιουδαίων) ότι θα υλοποιήσει σε βάθος και με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα συγκεκριμένα προαπαιτούμενα και άλλα τόσα.
Τότε, γιατί το έκανε; Φαντασία να έχεις να πορεύεσαι:

● Μήπως γιατί του το ζήτησε ο Τσίπρας, όπως ισχυρίζεται η Νέα Δημοκρατία;

 Κομματάκι δύσκολο. Δεν μας έχει συνηθίσει ο κ. Σόιμπλε σε κινήσεις που βοηθούν μια κυβέρνηση για την οποία έχει εκφραστεί με τα χειρότερα λόγια, φτάνοντας στο σημείο να πει ότι «λυπάμαι τους Ελληνες για την κυβέρνηση που έχουν».
Και για να μην ξεχνιόμαστε, προσπάθησε με συντονισμένες ενέργειες να την αναγκάσει να βγάλει τη χώρα από την ευρωζώνη.

● Μήπως γιατί εκτιμά ότι είναι προτιμότερο γι’ αυτόν αλλά και για τη Ν.Δ. να περάσουν μ’ αυτή την κυβέρνηση τα νέα επώδυνα μέτρα, να πληρώσει ο Τσίπρας το βαρύ τίμημα που θα τον οδηγήσει σε πλήρη ανυποληψία και ενδεχομένως στην κατάρρευση;

Ετσι θα τελειώσει μια και καλή με έναν ενοχλητικό συνομιλητή και ταυτοχρόνως θα στείλει το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη και κυρίως σε επίδοξους μιμητές της πρακτικής ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση κι όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει τα ιερά και τα όσια του Συμφώνου Σταθερότητας θα έχει την τύχη που του αξίζει.
Είτε δεξιές είναι οι κυβερνήσεις είτε αριστερές η πολιτική δεν αλλάζει. Ή συνθηκολογείς ή εξοβελίζεσαι.
Στην πρώτη περίπτωση χάνεις την ταυτότητα και την αξιοπρέπειά σου, στη δεύτερη περίπτωση σε περιμένει η καταστροφή. Μακιαβελικό;
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο Γερμανός πολιτικός θα αντιγράψει τον στοχαστή, τον οποίο έχει δείξει με τη συμπεριφορά του ότι θαυμάζει απεριόριστα.
Προκύπτει το ερώτημα: Τότε, γιατί να πιέσει τη Ν.Δ. να στηρίξει και άρα να μοιραστεί την ευθύνη για το πακέτο των αντιλαϊκών μέτρων;
Εύλογη η απορία. Ετσι πάμε στο τρίτο «μήπως».

● Μήπως γιατί δεν γουστάρει τους Νοτιοευρωπαίους επειδή δεν τους καταλαβαίνει και δεν συμμερίζεται τον τρόπο που σκέφτονται και ζουν, οπότε του είναι αδιάφορο ποια πολιτική παράταξη βρίσκεται στην εξουσία;

Ενδείξεις ότι αυτό μπορεί να ισχύει υπάρχουν μπόλικες.
Τα περί τεμπέληδων, σπάταλων, ανεπρόκοπων και διεφθαρμένων Νοτιοευρωπαίων στην πρώτη φάση της κρίσης (με φιλικές κυβερνήσεις στις χώρες του Νότου) κυκλοφορούσαν με μεγάλη πυκνότητα σε πολλά γερμανικά μέσα ενημέρωσης και δεν έκρινε σκόπιμο να τα διασκεδάσει.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα και αυτός και ορισμένοι ομόσταβλοί του στις άλλες χώρες του σκληρού πυρήνα πλειοδοτούσαν.
Επίσης δεν έχει κρύψει το σχέδιό του για το ευρώ δύο ταχυτήτων.
Οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τις οικονομίες του Νότου (ευρωομόλογο, εγγύηση τραπεζικών καταθέσεων, ευρωπαϊκή κακή τράπεζα) το απορρίπτει μετά βδελυγμίας.
Προχτές ο πιστός ακόλουθός του, για την ακρίβεια η ντουντούκα του (βραχνιασμένη μετά το στραπάτσο που έπαθε στις εκλογές) Γ. Ντάισελμπλουμ, ήταν σαφής: «Οι Νότιοι έφαγαν τα λεφτά στις γυναίκες και στα ποτά».
Για τσιγάρα και ξενύχτια δεν είπε κάτι, αλλά αυτά πάνε μαζί.
Πριν από λίγες μέρες ο ίδιος ο Σόιμπλε είπε ότι δεν είναι ότι δεν μας συμπαθεί εμάς τους Ελληνες, αλλά δεν γίνεται να μη μας πιέζει γιατί δεν έχει τον χαρακτήρα της μητέρας Τερέζας.

Eφημερίδα των Συντακτών

from zoornalistas