Ενδιαφέρον σχόλιο για τη διαμάχη LIFO και Enikou

Η ιστορία enikos vs lifo ήταν μιά τεράστια επιτυχία στον αγώνα των τζαμπατζήδων “ηλεκτρονικών εκδοτών” για τη σταδιακή κατάργηση κάθε έννοιας copyright και σεβασμού στην πρωτογενή εργασία.
Είναι ακριβώς το ίδιο κόλπο που χρησιμοποιούν οι καταπατητές: αλληλομηνύονται για τα δήθεν σύνορα καταπατημένου αγροτεμαχίου, το δικαστήριο βγάζει απόφαση υπέρ του ενός και η καταπάτηση γίνεται πλέον καθεστώς με σφραγίδα δικαστηρίου.
Στην περίπτωσή μας, το θέμα της εν ψυχρώ συστηματικής κλοπής της πνευματικής εργασίας μετατράπηκε εντέχνως σε διαμάχη για την αναφορά της πηγής ή όχι.
Το συμπέρασμα, δηλαδή, της εξαιρετικής αυτής άσκησης προπαγάνδας ήταν ότι πέρασε δημοσίως η άποψη ότι δεν τρέχει τίποτα αν σου κλέβουν την πνευματική ιδιοκτησία για να γεμίζουν με δωρεάν περιεχόμενο μιά ιστοσελίδα που εισπράττει διαφημίσεις και έσοδα χωρίς να σε πληρώνουν, αλλά απλώς ΑΝ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΠΗΓΗ!!!!!!!
Και φυσικά για την ουσία κάνουν όλοι την πάπια, αφού τους τζαμπατζήδες τους βολεύει σιγά σιγά και εθιμικώ δικαίω να αντιγράφονται τα πάντα χωρίς να τρέχει τίποτα.

(η στάνταρ μου απάντηση σε προσφορές αναδημοσίευσης ή πρωτογενούς χρήσης της δουλειάς μου έναντι προβολής και διαφήμισης είναι ότι “τη δόξα την έχω κατακτήσει προ πολλού, τώρα πλέον εργάζομαι μόνο για το χρήμα”) [από σχόλιο στο mediablog.gr]