Γιώργος Παπαστεφάνου και Ράδιο Νοσταλγία

Ο Γιώργος Παπαστεφάνου. Ο άνθρωπος που κατεξοχήν είναι συνυφασμένος με το εγχώριο ραδιόφωνο, συμπληρώνει τον Φεβρουάριο 50 χρόνια στα ερτζιανά. «Το ραδιόφωνο αξίζει όταν σε κάνει καλόν άνθρωπο», μας λέει. «Πάντοτε ήθελα να ανεβάζω επίπεδο τον ακροατή. Και ποτέ δεν κατέβηκα σκαλοπάτια για να τον φτάσω προς τα κάτω». Αυτό το διάστημα ο Γιώργος Παπαστεφάνου αποτελεί μέλος της ομάδας του «Ράδιο Νοσταλγία» στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Μια τετράωρη εκπομπή που μεταδίδεται κάθε Κυριακή, 6 με 10 το βράδυ. Ανά ώρα παίζουν οι εξής: Λευτέρης Κογκαλίδης, Γιάννης Πετρίδης, Γιώργος Παπαστεφάνου και Αλέξης Κωστάλας. «Δεν μου αρέσει ο τίτλος της εκπομπής», επισημαίνει. «Δεν είναι Ράδιο Νοσταλγία, είναι Ράδιο Ιστορία. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ νοσταλγός, δεν θέλω να κάνω τους ακροατές μου να νοσταλγούν. Ανήκω σε εκείνους που κάνουν διδακτικό ραδιόφωνο. Το άλλο, το χαζοραδιόφωνο, το παρεΐστικο, στο οποίο οι παραγωγοί κάνουν την πλάκα τους, δεν με ενδιαφέρει. Στις εκπομπές μου μεταφέρω στους ακροατές τις πληροφορίες που γνωρίζω. Μ' ενδιαφέρει η ιστορία του τραγουδιού όπως και οι ιστορίες γύρω απ' όλες τις υπόλοιπες τέχνες». Τον άκουγα από παλιά τον Γιώργο Παπαστεφάνου, στο ιστορικό «Καλησπέρα, κύριε Εντισον». Κάθε Τρίτη βράδυ. Τότε, για να είμαι ειλικρινής, μου κακοφαίνονταν οι εκπομπές του. Κι ας ήταν οι πιο πολυσυλλεκτικές των FM. Πιτσιρικάς ακόμα, προτιμούσα τους Led Zeppelin και τους Motorhead που έπαιζε ο (σκηνοθέτης) Αντώνης Κόκκινος - είχε εκπομπή αμέσως μετά. Μιλάμε για τέλη δεκαετίας του '80, στο Γυμνάσιο ακόμα εγώ. «Σε διαβάζω να γράφεις συνεχώς πως θέλεις το ραδιόφωνο να είναι νεανικό», με ψέγει τρόπον τινά. «Αλήθεια, τι σημαίνει νεανικό; Νέοι είναι όσοι παραμένουν νέοι στο πνεύμα. Υπάρχουν εικοσάρηδες που είναι ήδη γερασμένοι». Και οι ακροατές; «Οι ακροατές που πατούν απλώς ένα κουμπί προκειμένου να ακούσουν μόνο μουσική χωρίς να ενδιαφέρονται για τα υπόλοιπα, δεν με απασχολούν». Εσείς τι ραδιόφωνο ακούτε; «Τρίτο Πρόγραμμα, γιατί προσφέρει πληροφορία. Μεγάλωσα με ένα πολυσυλλεκτικό ραδιόφωνο και όχι με το εξειδικευμένο που κυριαρχεί τώρα. Θέλω εκτός της μουσικής να σε μαθαίνει ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο». Οι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί; «Με κάποιες εξαιρέσεις, λαϊκίζουν. Οχι πως δεν υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά εκεί, με γνώσεις και ποιότητα που παρακολουθούν την καλή πλευρά της ζωής. Απλώς ως επί το πλείστον επικρατεί το μοντέλο της αρπαχτής και της πλάκας». * Το κείμενο αυτό για τον Γιώργο Παπαστεφάνου δημοσιεύτηκε στη Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία. Μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο για αρκετή ώρα. Και είπαμε πάρα πολλά. Και χαιρόμουν να τον ακούω, διότι, είναι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος με κουλτούρα και παιδεία που η ζωή του όλη είναι συνδεδεμένη με το ραδιόφωνο. «Θα μου επιτρέψεις να σε παίρνω στο τηλέφωνο να σου εκφράζω τις αντιρρήσεις μου όταν δεν συμφωνώ με κάποια πράγματα που γράφεις» μου είπε στο τέλος... Χα! Φυσικά. Θέλει και ρώτημα; * Ακούστε το Ράδιο Νοσταλγία τις Κυριακές. Ένα φουλ τετράωρο πρόγραμμα στο οποίο παρελαύνουν σπουδαία τραγούδια. Ο Κογκαλίδης συνήθως ασχολείται με τις δεκαετίες του 40 και του 50, ο Πετρίδης το πηγαίνει λίγο πιο μετά, 60's και 70's δηλαδή, με πολλές αναφορές στο ιταλικό και το γαλλικό τραγούδι, ο Παπαστεφάνου ανακατεύει μουσικές, είδη και εποχές χωρίς στεγανά και παρωπίδες, ο Κωστάλας αποτελεί έναν καλό ερτζιανό συνοδοιπόρο τους (αν και ουσιαστικά δεν είναι άνθρωπος του ραδιοφώνου, αλλά της τηλεόρασης). Το Ράδιο Νοσταλγία αποτελεί ουσιαστικό ραδιόφωνο. [τετραδιο]